माझी कविता / श्रीधर तिळवे 

सगळच बाजारात सरकवण्यात येतंय
आणि मी
जो कधी ईश्वरावर कुर्बान झाला नाही
कि राष्ट्रासाठी ज्याने हौतात्म्य स्वीकारले नाही

ज्याने गुड democrate आणि गुड communist वा socialist व्हायला
कायम नकार दिला

स्वतःच्या दारावर पहारा देतोय

माझे घर अद्याप बाजार झालेले नाहीये

धर्माचे mall
 ideology चे mall
management चे mall
उभे करून
बाजार माझ्या दारात उभाय
आणि मी फक्त अध्यात्म बनून
स्वतःची नाणी पाडायला नकार देतोय

खरेतर भाषाही सेल ला लागून
शेवटी विकली गेलीये

माझी सर्व बाजूंनी कोंडी केली गेलीये

मी मरण्याआधीच
माझ्या शवाचा वास
सर्वत्र धाडण्यात आलाय
माझ्या हाताची सालटी सोलून
माझं नशीब हिस्कावण्यात आलंय
माझी कविता jokology चा syllabus झालीये

तरीही गरम रक्ताच्या झऱ्यात
मी आंघोळ करतोय
माझे श्वास
हवेवर ''प्राण'' लिह्तायात

माझी प्रत्येक होम डीली व री
बंद करण्यात आलीये

काहीही करून मी बाजारात उतरावे म्हणून
हे प्लांनिंग आहे

management चे school पचवलेले लोक मला पटवताय त
प्रत्येक माणूस कसा commodity आहे

आणि तरीही मी माझ्या आत्म्यात
गोसीपच्या फुशारक्या मोडून काढत
येणारा प्रत्यक्ष क्षण ''जिवंत '' वाजवतोच आहे

रोज कुरियरने येणाऱ्या फॉर सेल च्या पाट्या
घराबाहेर फेक्तोच आहे

लोकांना वाटतय
मला वेड  लागलय
मला माहित आहे
मी माझ्या युगाची
कविता जगतोय .


श्रीधर तिळवे